Iris: Dag 3

We begonnen de ochtend met het bijwonen van de overdracht. Tijdens deze overdracht werd ons team gelijk aan het lokale personeel voorgesteld.

Na de overdracht een ontbijtje en daarna kon het echte werk beginnen. Ontzettend zin in!

Erik, Jiska, Irma en later ook Rian hebben 60 patiënten gezien en Mitchell, Bart en ik gingen de operatiekamer op.
Ik was allang blij dat ik in mijn comfortzone terecht kwam: de operatiekamers.

De eerste ingreep was het verwijderen van een vergrote schildklier.
Terwijl Bart, Mitchell en ik aan het wassen waren, werd de patiënt in slaap gebracht.
Voor mij was het wel leuk dat ik gisteren met de visite mee kon lopen. Zo had ik de patiënten die we vandaag gaan opereren, al eerder kunnen zien. Iets wat ik normaal gesproken nooit zie natuurlijk.

Bij de eerste ingreep was ik nog de omloop. Dit om alles eens goed in me op te laten nemen hoe het hier in z’n gang gaat.
In Nederland zijn we er heel streng in dat de patiënt goed in de gaten gehouden wordt. Er moet bijvoorbeeld bij de inleiding van de patiënt altijd iemand (buiten de twee personen van de anesthesie) bij de patiënt staan. Hier wordt de inleiding door de anesthesiemederwerker alleen gedaan. Handig zag het er wel uit. Waar je normaal gesproken vier handen voor nodig hebt, kon op dat moment met twee handen gedaan worden.
Ondertussen werden de instrumenten voor de ingreep klaargelegd en langzaam ging de rest van het operatieteam in de steriele jas.
De operatieassistent die omloop is, is niet heel druk tijdens zo’n ingreep. Geen gedoe met administratie, wat scheelt dat een hoop!
Veel mensen waren er aanwezig. Alleen al ongeveer 8 studenten die mee keken maar ook had ik het idee dat er 3 omlopen waren. Wat in Nederland door 1 persoon vervuld wordt.

De tweede ingreep van de dag was het opheffen van een darmstoma. Hierbij mocht ik aan tafel! Voorafgaande aan de uitzending heb ik al heel veel verhalen gehoord van collega’s die voorafgaand aan mij ook naar Sengerema zijn gegaan. Zo heb ik ook heel veel herkenningspunten gehad vandaag. Zoals dat je voelt dat de steriele jassen nog vochtig zijn van het wassen. Dat je instrumenten hebt die qua grootte totaal niet passen bij het te opereren weefsel. De altijd steriele klem die de gazen uit de gazenton vist. Zelf heb ik al meegemaakt dat de stroom eventjes uitviel.

De derde ingreep was weer het opheffen van een darmstoma, dit keer bij een kindje. Rond 4 uur begonnen we aan de laatste operatie. Hier gelukkig wel kleine pincetten en scharen bij het kleine en fijne weefsel van het meisje.
Ik vond het superleuk om te zien dat de lokale operatieassistent heel bewust bezig was met het tellen van de gazen voor het sluiten van de wond. Dit om te voorkomen dat er een gaas achterblijft in de wond. Ik weet namelijk dat mijn collega’s hieraan meegeholpen hebben.

Na de ingrepen ben ik meegegaan met het lopen van de visite van de geopereerde patiënten van vandaag. Ook hier is het weer leuk om mee te krijgen hoe het met zo’n patiënt gaat na een operatie.