Iris: Heenreis

Op naar Afrika!

Nee, ik geloofde het zelf ook nog steeds niet echt. Nadat we iedereen op Schiphol hadden gevonden, gingen we de koffers inleveren. Na wat geschuif van bagageinhoud tussen de koffers, klopte al het gewicht van iedereen ook. Je zag dat iedere koffer heel tachtisch was ingepakt. Op het eerste gezicht zag het er heel normaal uit. Maar zodra je het uitgevouwen t-shirt iets opzij verplaatste, zag je al medische spullen onderin de koffer liggen. Nee, we smokkelen niks mee!

De eerste vlucht was van Schiphol naar Nairobi, de tweede vlucht van Nairobi naar Mwanza. Tijdens de tweede vlucht nog mooi de toppen van de Kilimanjaro kunnen zien. Heel veel meer heb ik niet van die vlucht mee gekregen want het medische team heeft lekker zn ogen dicht gedaan. Natuurlijk is er van dit moment een foto gemaakt, en als je de foto ziet, zou je niet denken dat die mensen de komende twee weken in een ziekenhuis gaan werken.

Eenmaal op Mwanza geland, werden we met de bus een plekje verderop gebracht waar 1 gebouwtje stond. In het kleine gebouwtje worden zowel je paspoort gecontroleerd, als je visum. De koffers ontvingen we daar en eventueel moesten de koffers daar ook open. In eerste instantie waren we al heel verrast dat alle koffers aangekomen waren. Dat is fijn! Nu nog ervoor zorgen dat we de koffers ook mee konden krijgen. Al snel moest de eerste koffer opengemaakt worden. Irma kon met een stalen gezicht zeggen dat ze geen medicijnen mee had. Leugentje om bestwil :) Ook aan mij werd gevraagd wat er in mn koffers zat. Het kwam natuurlijk niet geloofwaardig over dat ik als klein vrouwtje twee van de grote zware koffers bij me had. Al met al kwam iedereen door de vragentest en kon iedereen rustig de koffers meenemen. Aangezien bij de vorige uitzending dit moment van de douane niet heel soepel verliep, was het nog wel even spannend. Maar ondanks dat we medische spullen met ons mee hadden, iets wat niet altijd even legaal is, kregen iedereen z’n koffers mee. Heel fijn!

Eenmaal uit het kleine gebouwtje gelopen zagen we Erik en Jiska al staan. Vanaf het vliegveld reden we naar Ryan’s Bay. De trip had me niet lang genoeg kunnen duren. Zoveel wat er te zien valt op straat. Mensen die met grote bossen van bamboestokken lopen of met grote karren die vol met bananentrossen zit. Veel motoren, maar zowaar ook een rotonde en een stoplicht. Veel kraampjes langs de weg waar van alles wordt verkocht. Van bedden en banken tot plantjes en kleding. Koffers snel op de kamers gezet en doorgelopen naar een geldautomaat en een vodafone winkeltje om simkaartjes met internet te halen. Op de heenweg viel zoveel te zien dat ik blij was dat ik het op de terugweg nog een keer kon zien. Dit om zo niks te missen!

Op dit moment is iedereen op zn eigen manier aan het bijkomen van de vlucht. Ik zit nu buiten en ben aan het genieten van de geluiden van de grote en vele vogels die voorbij komen vliegen. Afgelopen tijd heeft het hier veel geregend dus ook kijk ik mn ogen uit naar de mooie bloemen. Vanavond gaan we met de groep eten bij Ryan’s Bay en morgen vertrekken we naar Sengerema. Ik ben heel benieuwd!